Metoda języka angielskiego metodą PPP skuteczna?
Metoda PPP w nauczaniu języka obcego.
Spis treści
PPP to najbardziej zdroworozsądkowa metoda nauczania w języku angielskim. Jak się ją stosuje i co się właściwie kryje za tymi trzema literami, dowiesz się w tym artykule.
PPP to inaczej Presentation-Practice-Production (znana również jako 3P), którą można przetłumaczyć jako Prezentacja-Praktyka-Produkcja. PPP cieszy się sporym uznaniem w środowisku nauczycieli ELT (English Language Teaching), szczególnie pośród tych świeżo upieczonych. Dlaczego? Niniejsza metoda jest prosta w implementacji na zajęciach, nie potrzebuje również obszerniejszej wiedzy na temat pedagogiki. Jest prosta do granic możliwości. Wiele kursów nauczania języka angielskiego jako języka obcego, jak np. CELTA (Cambridge’s Certificate in English Language Teaching to Adults) lub The TEFL Academy, rekomendują tę właśnie metodę!
Presentation-practice-production, jak nazwa sugeruje dzieli się na trzy etapy:
PRESENTATION
W tym etapie uczniowie są najbardziej bierni. Niniejsza część procedury polega na prezentacji docelowego języka, zazwyczaj zaczynając od wprowadzenia kontekstu, w którym dana struktura gramatyczna jest użyta naturalnie. W podręcznikach szkolnych i kursowych takie struktury są zaprezentowane w czytankach, co jest dość wygodne – oszczędza nam czas szperania po Internecie by znaleźć odpowiedni materiał. Jednak lepszym rezultatem cieszą się lekcje, które używają innych, multimedialnych środków. Przykładowo, przy nauczaniu first conditional można pokusić się o kontekst związany z prawem Murphy’ego (Jeśli coś może pójść źle, to z pewnością tak będzie). Tutaj do prezentacji można użyć jakiegoś filmiku na YouTube’ie opowiadającym, czym jest to prawo i na czym ono polega. Wprowadzenie kontekstu w taki sposób daje możliwość wspólnego sformułowania zdania modelowego w docelowej konstrukcji i zdefiniowania silnymi siłami zasad/y jej używania. Takie podejście, w którym to uczniowie próbują stworzyć własną definicję jakiegoś zagadnienia to nauczanie indukcyjne.
Concept check questions
Na zakończenie pierwszego etapu zadaj CCQ. Są to pytania, które mają za zadanie sprawdzić, czy uczniowie rozumieją dane zagadnienie. Istotne jest, by pytania były proste, a odpowiedzi ograniczyły się do jednego, dwóch słów (np. yes/no answers, albo prawda/fałsz). Przykładowo, zostańmy jeszcze przy prawie Murphy’iego i pierwszym trybie warunkowym. Stosując CCQ sprawdzimy, czy uczniowie na poziomie upper-intermediate wiedzą kiedy użyć first conditional.
Do we predict consequences in the present or in the future? (in future)
When we use first conditional, are we sure or almost sure that something will happen? (almost sure)
Pamiętaj, że język musi być dostosowany do możliwości uczniów. Nie jest też konieczne, żeby CCQ były po angielsku.
Practice
W momencie gdy uczniowie zapoznali się z językiem docelowym, jego wszystkimi formami, i zasadami użycia, można przejść do praktyki tejże struktury. Należy zadbać by uczniowie potrafili poprawnie używać języka docelowego w mowie i piśmie. Do dyspozycji nauczyciel ma ćwiczenia kontrolowane i semi-controlled (pół-kontrolowane). Jak dokładnie ćwiczenia będą na lekcji, nauczyciel musi sam zadecydować. Przy ćwiczeniach kontrolowanych dobrze sprawdzają się klasyczne ćwiczenia gramatyczne, polegające na ułożeniu zdań z rozsypanki w danej strukturze gramatycznej, transformacja zdań lub „łączenie połówek”. Tutaj skupienie jest na formie, a sposób w jakim zagadnienie gramatyczne uczniowie ćwiczą, jest mocno ograniczone. Ćwiczenia semi-controlled dają studentom trochę więcej autonomii i swobody. Przykładem takiego ćwiczenia mogą być przygotowane wcześniej pytania, które uczniowie nawzajem sobie zadają i starają się odpowiedzieć wedle własnego uznania. Ważne jest, żeby udzielona odpowiedź była w docelowym języku/strukturze gramatycznej. Rola nauczyciela ogranicza się do monitorowania uczniów i wyłapaniu najczęstszych błędów, których należy oczekiwać sporo, szczególnie na początku. Zakończenie powinno zawierać feedback, sprawdzenie odpowiedzi, poprawienie ich i wyjaśnienie niejasności, jeśli jakieś się pojawią.
Production
Na tym etapie nauczyciel schodzi na drugi plan. Zadaniem uczniów jest spontaniczne i „luźne” produkowanie danej struktury. Uczniowie mówią, nauczyciel słucha. Głównym elementem tego etapu to freer practice, czyli takie ćwiczenia, które dają zupełną swobodę. Przykładem takiego ćwiczenia może być Chain Story, która również sprawdzi się świetnie przy nauczania conditionals. Chain Sotry polega na wspólnym stworzeniu historii przy użyciu jednej struktury gramatycznej; każdy uczeń ma przewidzieć następstwo zdania wypowiedzianego przez poprzedniego ucznia tak, aby wyszła z tego jakaś historia. Nie musi być sensowna. Ważne by docelowy język był w użyciu.
Przy implementacji metody ppp na swoich zajęciach nie zapomnij o:
– zgraniu w czasie – zazwyczaj lekcje trwają 45 minut. Pomyśl zatem o tej metodzie jak o piramidzie, w której prezentacja zajmuje ci 10 minut, praktyka 15, a produkcja 20.
– upewnij się w etapie prezentacji, że uczniowie rozumieją nową informację. Pomoce tutaj będą Concept Check Questions.
– jasnym kontekście, w którym nowa informacja, którą chcesz jest zrozumiała i użyta w naturalny sposób.
PPP to prosta i przyjemna metoda prowadzenia zajęć. Pozwoli Ci zaoszczędzić sporo czasu związanego z planowaniem zajęć. Oczywiście, metody PPP nie musisz stosować tylko i wyłącznie przy nauczaniu gramatyki. Równie świetnie sprawdza się w nauczaniu słownictwa. To, co jest najważniejsze, to kolejność etapów: najpierw prezentacja informacji, potem praktyka, a na koniec produkcja. Spróbuj ją przetestować – na pewno się do niej przekonasz!
